Na haar studie pedagogiek werkte Mirjam de Vos als orthopedagoog op de afdeling kinderoncologie van het Emma Kinderziekenhuis. Daarna volgde een baan als projectleider binnen Amsterdam UMC. Doel van dit project was het verbeteren van de ziekenhuiszorg voor kinderen met ernstige beperkingen. Tijdens dit project raakte zij geïnteresseerd in de ethische dilemma’s waarmee ouders, artsen en verpleegkundigen geconfronteerd worden als het einde van de behandelmogelijkheden in zicht komt. Vanaf 2008 is zij hier onderzoek naar gaan doen. Haar huidige werk als senior onderzoeker combineert zij met het geven van communicatietrainingen en het doen van consulten voor het Centrum voor Consultatie en Expertise. In het weekend zorgt zij samen met haar man voor onze ernstig verstandelijk gehandicapte dochter van inmiddels alweer 30 jaar oud. Zij woont doordeweeks in een kleinschalige woonvoorziening.
Het onderzoeksproject waar zij op dit moment mee bezig is, samen met een team van jonge enthousiaste onderzoekers, is de famICom-studie. In deze studie onderzoeken zij hoe levenseindebeslissingen op de neonatale -, pediatrische – en volwassen IC tot stand komen, hoe artsen met de directe naasten van (op dat moment) wilsonbekwame patiënten over deze beslissingen communiceren en welke dilemma’s zich daarbij voordoen. Uiteindelijk doel is om bij te dragen aan (nog) betere gesprekken over deze ingrijpende beslissingen.
